09-13.11.2020r.

Tematyka tygodnia: Moja mała i duża Ojczyzna. Narodowe Święto Niepodległości.

Posłuchajcie utworu dla dzieci pt. „Jesteśmy Polką i Polakiem”.

Obejrzyjcie film o polskich symbolach narodowych.

Święto Narodowe 11 listopada (propozycja dla starszych uczniów).

Polska –moja Ojczyzna, cz. 1:

Polska –moja Ojczyzna, cz. 2:

Ocieka – moja mała Ojczyzna.

Według miejscowej legendy, w rejonie Ocieki rozegrała się bitwa z Tatarami zakończona zwycięstwem polskich rycerzy. Pamiątką po tym wydarzeniu ma być nazwa Góra Tatarska, odnosząca się do wzniesienia nad wsią. Tak utrzymuje legenda, natomiast fakty historyczne są następujące. W 1531 roku hetman wielki koronny Jan Tarnowski stoczył pod Obertynem bitwę z armią hospodara mołdawskiego Piotra Raresza. Mimo czterokrotnie liczniejszego nieprzyjaciela, bitwa zakończyła się świetnym zwycięstwem Polaków. Wzięto wielu jeńców tatarskich. Tarnowski przyprowadził ich do Polski i osadził w swoich dobrach, m.in. w Ociece. Jeńcy stali się też osadnikami nowej wsi – sąsiadującego z Ocieką Sadykierza. Ta nazwa ma wyraźny tatarski rodowód, a potomkowie wojowników gospodarza żyją tu do dzisiaj. Co do Góry Tatarskiej, to zapewne w tym właśnie rejonie osadzono tatarskich jeńców.

Kaplica grobowa Romerów w Ociece.

Dramatyczne chwile przeżyła Ocieka podczas I wojny światowej. W maju 1915 roku, po przełomowej dla losów frontu wschodniego bitwie pod Gorlicami, cofające się oddziały rosyjskie dokonały przegrupowania i koncentracji w rejonie Ocieki i Rudy. Doszło tu do krwawej, zaciętej bitwy zakończonej austriackim zwycięstwem. Od ostrzału artyleryjskiego spłonęła część zabudowy wsi, były też ofiary wśród ludności cywilnej. Do 1973 roku Ocieka była siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej, do której należały także Wola Ociecka, Blizna i Zdżary. Po reformie administracyjnej GRN w Ociece weszła w skład gminy Ostrów. Osobliwością Sadykierza jest jeziorko polodowcowe ze stanowiskiem grzybienia białego.

Kościół parafialny w Ociece p.w. Św. Katarzyny Aleksandryjskiej

Na skraju Ocieki wznosi się kościół parafialny p.w. św. Katarzyny. Zbudowany w latach 1908 – 1910 z fundacji księdza Patryka Kosierbskiego przez budowniczego, Szymona Stawiarskiego z Sieniawy, zastąpił starszą świątynię, pochodzącą z lat 1802 – 1809.

W jasnym wnętrzu, w neogotyckim ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, pochodzący z II połowy XVII w., wzorowany na słynnym wizerunku z kościoła Santa M. Maggiore w Rzymie. Pośród nowszego wyposażenia na uwagę zasługują: XVIII – wieczny krucyfiks, figura św. Katarzyny, patronki parafii, z przełomu XVII i XVIII w. oraz wiszący, kryształowy świecznik z XIX stulecia. Obok kościoła rozciąga się cmentarz, pośrodku którego stoi grobowa kaplica hrabiów Romerów. Wybudowana w 1905r. z fundacji Zygmunta z Dąbia hr. Romera zachwyca starannością i efektownością neogotyckiej architektury. Poprzedzona schodkami, zwieńczona schodkowym szczytem fasada mieści herb Romerów – Jelita. Wejście do krypty prowadzi od zewnętrznej strony prezbiterium.

Bunkry

W Ociece i na wzniesieniach, przy drodze prowadzącej na północ oglądać można poniemieckie bunkry. Potężne, żelbetowe konstrukcje robią duże wrażenie na turystach.

Do końca nie wiadomo, co kryją, gdyż podziemne kondygnacje zostały zasypane gruzem i ziemią, bądź też zalane wodą. To, oczywiście działa na wyobraźnię i potęguje tajemniczość bunkrów. Wśród okolicznych mieszkańców usłyszeć można opinię, że pod ziemią hitlerowcy ukryli skarby. Sprawdzenie tej, mało prawdopodobnej tezy wymaga niezwykle żmudnych i kosztownych prac i do tej pory nikt się na nie nie zdecydował.

Wielkie święto – piosenka:

5 propozycji prac z papieru związanych z barwami narodowymi:

Kokarda narodowa z papierowych serduszek.

Zaśpiewajcie hymn z podkładem muzycznym.